In memoriam van Sijf Langedijk, 11 februari 2002
Vanmorgen zijn wij bijeengekomen om van Sijf op een waardige wijze afscheid te nemen. Niemand had verwacht dat dit hem zou overkomen, juist nu er licht kwam aan de horizon, na het overlijden van Cor maar zo kort geleden. Verbijsterd en vol ongeloof vinden wij ons ouderlijk huis leeg en verlaten. Het is net of de ziel uit dit huis is verdwenen, nu de mannen er niet meer zijn. Sijf... een bijzonder kind... staat er in het boek van Dik Trom. In zijn jeugd had hij al veel talenten. Sijf kon mooi tekenen; als hij zich op dit gebied had ontwikkeld, was hij ver gekomen. Schrijven kon hij als de beste en hij was heel creatief. Sijf hield van voetballen, biljarten en een pilsje drinken.
Hij werkte als boerenknecht, na broer Jan en Piet, bij opa Langedijk naast de boerderij waar Sijf altijd woonde. Daarna volgde hij de landbouwschool in Spanbroek. Hij is ook in militaire dienst geweest en heeft daar het volle leven leren kennen.
Sijf is smoorverliefd geweest in zijn leven, maar dit kon geen doorgang vinden. In zijn hart had hij misschien getrouwd willen zijn. Hij werd boer, maar niet in hart en nieren. Toch was alles perfect geregeld. De namen van de koeien en de te verwachten kalfdata stonden met zijn mooie handschrift neergeschreven boven de koestal. Ook later met de paarden werden de paardenboxen voorzien van de vele paardennamen (Polleke, Astrid, Jacky, Elina, Sheila, Karel, Olga, Bambi & Sonja) op sierlijke bordjes.
Gelukkig had hij veel steun aan Ben voor zijn paardjes en aan Margriet die het huishouden deed en zijn grote steun en toeverlaat was. Sijf regelde zijn zaakjes zelf en je moest je er niet mee bemoeien. Soms was hij onbehouwen en direct, maar hij toonde aan de andere kant ook wel zijn spijt als hij zijn ongelijk besefte. Met zijn bepaalde humor wist hij vele harten te winnen. Mensen die hem door hadden, genoten van dit samenspel.
Na de zorgen over Cor kwam voor hem de bevrijding. Hij ging biljarten bij Meindert en beloofde in de toekomst meer bezoekjes af te leggen.
Voor de vele paardenvrienden, vriendinnen en de buren was Driestedenweg 44 een open huis. De aanwezigheid van al die jeugd die hem vandaag begeleidde van zijn huis naar de kerk is daar een bewijs van.
Sijf hield van paarden. In zijn huis hangen talloze foto's en afbeeldingen van paarden. Hij liet de jeugd meegenieten van deze dierenliefde. Hij had een opvoedende taak en vertelde hoe zij er mee om moesten gaan. Het is heel jammer dat ons ouderlijk huis en dat voor de grote en kleine paardenvrienden o zo dierbare plekje leeg komt te staan.
Sijf namens hen hartelijk dank voor je gastvrijheid. Rust in vrede.
je broer, Jaap Langedijk, website Sijf
